ที่โรงเรียนเพาะช่าง ศึกษาจนถึงชั้นปีที่ห้าแต่ไม่สำเร็จการศึกษาเนื่องจากแนว ความคิดการสอนศิลปะในเพาะช่างขัดแย้ง กับความต้องการทำงานศิลปะของท่าน พ.ศ 2479 ท่านได้มาศึกษาศิลปะกับอาจารย์ศิลป์ พีระศรี ที่โรงเรียนประณีตศิลปกรรม กรมศิลปากร
ในช่วงนี้ท่านสมรสกับ ม.ร.ว.ถนอมศักดิ์ กฤดากร ซึ่งเป็นเพื่อนนักศึกษาที่โรงเรียนประณีตศิลปกรรมด้วยกัน พ.ศ. 2483 เดินทางไปศึกษาที่แผนกจิตรกรรม มหาวิทยาลัยวิศวะ – ภารติ ที่ประเทศอินเดีย จากนั้น กลับมารับราชการในตำแหน่งครูช่างเขียน นับเป็นอาจารย์สอนศิลปะรุ่นแรกของมหาวิทยาลัยศิลปากร และได้รับทุนไปศึกษาและดูงานที่ประเทศอิตาลี ช่วงปี พ.ศ. 2497 – 2499
ท่านมีความสนใจศึกษาศิลปะอย่างมุ่งมั่นลึกซึ้ง ด้วยการค้นหาแนวทางสร้างสรรค์ให้เหมาะกับการแสดงออกทางด้านจิตรกรรมที่มีลักษณะเฉพาะตน นอกจากนี้ ยังทุ่มเทเวลาเพื่อคัดลอกจิตรกรรมฝาผนังตามวัดสำคัญต่างๆ ที่เป็นโบราณสถานเก็บไว้เป็นหลักฐานมรดกทางประวัติศาสตร์ศิลปะของชาติ มีผลงานซ่อมแซมภาพจิตรกรรมสำคัญในวัดทั่วประเทศไทยทั้งสิ้น 23,000 วัด โดยมีผลงานที่สำคัญ คือการบูรณะปฏิสังขรณ์หอไตรปิฎก วัดระฆังโฆสิตารามควบคู่กับงานสอนในมหาวิทยาลัยศิลปากรเป็นเวลานานกว่า 20 ปี ท่านเป็นทั้งศิลปินที่สร้างสรรค์ผลงานอย่างต่อเนื่องและทุ่มเทให้แก่การอนุรักษ์มรดกศิลปะไทยโบราณ ผลงานของท่านทำให้ได้รับพระราชทานปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ สาขาจิตรกรรม เมื่อ พ.ศ. 2523 และต่อมาอีก 2 ปี มูลนิธิแม็กไซไซ ประเทศฟิลิปปินส์ ได้มอบรางวัลรางวัลแม็กไซไซให้แก่ท่านในสาขาบริการชุมชน และได้รับการยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาทัศนศิลป์ (จิตรกรรม) ใน พ.ศ. 2528 |
