การศึกษารูปแบบพิธีกรรมการปลงศพของคนสมัยก่อนประวัติศาสตร์ในครั้งนี้ มีจุดม่งหมาย
หลักเพื่อการนำเสนอรูปแบบพิธีกรรมปลงศพ สำหรับช่วยตีความหลักฐานทางโบราณคดีโดย
ผ่านการศึกษาโครงกระดูกมนุษย์ด้วยวิธีการทางมานุษยวิยากายภาพ แล้วนำผลการศึกษาจาก
ทั้งสองส่วนนั้นมาแปลความรูปแบบการจัดระเบียบสังคมในอดีตของแหล่งโบราณคดีค่ายประตู
ผา อย่างน้อยที่สุดเมื่อ 2,500 ปีมาแล้วด้วยแนวคิดทางสังคมวิทยา มานุษยวิทยาร่วมกับแนวคิด
ทางโบราณคดีในการตีความ 

 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาเป็นชิ้นส่วนกระดูกมนุษย์จำนวน 3,780 ชิ้นจากหลุมขุดค้นที่อยู่
ในสภาพถูกรบกวนและโครงกระดูกมนุษย์จำนวน 6 โครง ในตำแหน่งเดิมก่อนการทับถม (in 
situ) รวมโครงกระดูกที่นับได้ต่ำสุด (Minimum Number of Individual) แบ่งตามชั้นวัฒน
ธรรมที่ 1 จำนวน 23 โครง และชั้นวัฒนธรรมที่ 2 จำนวน 15 โครง และโบราณวัตถุประเภท
ต่างๆในช่วงวัฒนธรรมหินใหม่ เป็นต้นมา 

ผลการศึกษา พบว่า

1.โครงกระดูกจากแหล่งโบราณคดีพบทุกเพศและช่วงอายุเมื่อตาย กลุ่มที่พบในจำนวนสูงสุดคือ
โครงกระดูกในกลุ่มเด็กเล็กและกลุ่มที่พบจำนวนน้อยที่สุดคือโครงกระดูกผู้ชาย 

2.รูปแบบพิธีกรรมปลงศพของแหล่งโบราณคดีประกอบด้วย 2 รูปแบบหลักๆ คือ การปลงศพ
ครั้งแรก (Primary Burial) และ การปลงศพครั้งที่สอง (Secondary Burial) 

 2.1 การปลงศพครั้งแรก (Primary Burial) จำแนกเป็น 2 รูปแบบย่อย คือ วางศพนอนหงาย
เหยียดยาว หันศีรษะไปทางทิศใต้ วางข้าวของเครื่องประกอบศพไว้ ณ ตำแหน่งต่างๆโดยไม่มี
รูปแบบตายตัว แล้วจึงกลบหลุมฝังศพ ส่วนรูปแบบย่อยที่สองพบในกลุ่มโครงกระดูกที่มีผู้ใหญ่
ฝังร่วมอยู่ด้วย มีขั้นตอนดังนี้ (1) พันห่อศพให้นอนหงายเหยียดยาวด้วยเส้นใยที่ทอจากเปลือก
ไม้บางชนิดโดยวางศีรษะหันไปทางทิศใต้ (2) พันทับอีกครั้งด้วยเครื่องจักสาน (เสื่อ?) อีก
หลายๆชั้น (3) วางศพลงในหลุมที่ขุดขึ้นพร้อมกับข้าวของเครื่องประกอบศพ โดยวางซ้อนศพที่
ปฏิบัติในลักษณะเดียวกัน 3 โครง จากนั้นจึงสุมไฟที่บริเวณส่วนกลางลำตัวในขณะร่างกายศพ
ยังสดอยู่พร้อมกันทีเดียวทั้งสามโครง (4) เมื่อเปลวไฟเผาไหม้โครงกระดูกไปในระดับหนึ่งจึงทำ
การกลบหลุมฝังศพ 

2.2 การปลงศพครั้งที่สอง (Secondary Burial) พบในกลุ่มโครงกระดูกหมายเลข 4 เป็นการ
นำชิ้นส่วนกระดูกมนุษย์เพียงบางชิ้นจากโครงกระดูกมากกว่า 1 โครงมาห่อรวมกันในผ้า
ทอแล้วนำมาวางระหว่างแผ่นไม้สองแผ่น จากนั้นจึงเผาห่อกระดูกนั้นก่อนทำการฝังกลบ 

ทั้งสองรูปแบบสันนิษฐานว่านิยมประกอบพิธีกรรมปลงศพเป็นกลุ่มครอบครัวโดยฝังศพสมาชิก
ในครอบครัวรวมกันทุกเพศและอายุเมื่อตาย

3.รูปแบบการจัดระเบียบสังคมของแหล่งโบราณคดีอยู่ในระดับชนเผ่า เนื่องจากหลักฐานทาง
โบราณคดีที่ปรากฏในแต่ละโครงไม่พบว่ามีโครงกระดูกใดที่มีความแตกต่างทั้งในด้านปริมาณ
และประเภทของโบราณวัตถุที่ชัดเจน เช่นที่พบในแหล่งโบราณคดีอื่นๆ ของประเทศไทย ซึ่ง
สามารถจัดรูปแบบการจัดระเบียบสังคมในระดับที่สูงกว่านี้