การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาประสิทธิภาพของบทเรียน
คอมพิวเตอร์ช่วยสอนสำหรับเสริมการเรียนที่สร้างขึ้นตามเกณฑ์
มาตรฐาน 90/90 เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ระหว่าง
นักศึกษาที่เรียนเสริมด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน กับนักศึกษา
ที่ไม่ได้เรียนเสริมด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน เพื่อศึกษา
เจตคติและความพึงพอใจของนักศึกษาที่มีต่อบทเรียนคอม
พิวเตอร์ช่วยสอน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาพยาบาลหลักสูตร 4 ปี 
ระดับชั้นปีที่ 1 คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยคริสเตียน
ปีการศึกษา 2544 จำนวน 60 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม
กลุ่มละ 30 คน โดยจำแนกนักศึกษาตามระดับความสามารถทาง
การเรียนเป็น 3 ระดับ  (สูง ปานกลาง ต่ำ)
	
เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย

(1) บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน เรื่อง Anatomy and Physiology 
of Skeletal Muscular System สำหรับนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 1 

(2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน 

(3) แบบวัดเจตคติและความพึงพอใจการวิเคราะห์ข้อมูล ใช้ค่าเฉลี่ย 
ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ

ทดสอบ t-test แบบอิสระผลปรากฏว่า 
	
1)  บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน มีค่า ประสิทธิภาพ 
90.17/90.12 ซึ่งยอมรับสมมติฐานการวิจัยที่กำหนดไว้
	
2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาที่เรียนเสริมด้วยบทเรียน
คอมพิวเตอร์ช่วยสอนสูงกว่าของนักศึกษาที่ไม่ได้เรียนเสริมด้วยบทเรียน
คอมพิวเตอร์ช่วยสอน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
	
3)  นักศึกษามีเจตคติต่อบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนในระดับดี